Als ik boos was op iemand, dan liet ik mij horen hoe ik mij voelde, ik uitte me, ik schreeuwde, ik huilde of ik schold uit.
Ik uitte mijn emoties op hoe ik mij op dat moment voelde. Ik putte mezelf uit.
Luchtte het mij op?
Was ik van de pijn en verdriet af?
Waarom legde ik mijn schuld bij een ander neer?
Maar de pijn die ik voelde, de woede wat in mij zat, het verdriet die ik diep van binnen voelde was van mij en van mij alleen.
Dus waarom moest ik persé mijn gevoel afschuiven op de ander?
Ik leerde dat ik zelf verantwoordelijk was voor mijn eigen gevoel, voor mijn emoties, voor mijn eigen gedrag.
Het was een terugkerend patroon die elke x bleef komen.
Ik ging nadenken in welke periodes dat was. Ik dacht na bij wie ik dit deed. Ik dacht na over het gevoel wat ik toen had.
En inderdaad, mijn gedrag herhaalde ik jaar in en uit.
Het bleef dus in mij. Het ging niet weg.
Ik besefte wat ik een ander aandeed, maar ook mezelf. Ik schaamde mij, ik voelde mij schuldig.
In mijn gedachte vergaf ik alle personen, ik vergaf alle ervaringen en ik vergaf mezelf.
Toen wist ik niet wat ik nu weet.
Ik leer nu om aan mezelf te werken
Ik observeer nu mijn emoties.
Door diep in mijn buik in en uit te ademen, ebt het gevoel langzaam weg.
Ik heb een les geleerd.
Herken je dit en heb je hierbij hulp nodig, schroom niet om mij een mail te sturen naar Eye2Eye.actovation@gmail.com als je vragen hebt of boek een sessie Abonnementen | Eye2eye Activation
Commentaires