Ik had weer eens een helder momentje.
Ik had vaak de neiging om voor een ander te denken en voor een ander in te vullen.
Als een persoon zuchtte, kuchte, te lang achter zijn telefoon zat, of geïrriteerd raakte, dat ik dan rare dingen ging denken.
Denken dat er wat was.
Denken dat het aan mij lag.
Denken dat hij boos was.
Denken dat hij aan mij ergerde.
Denken dat hij mij niet meer leuk vond.
Denken dat ik weer iets verkeerds had gezegd.
Denken dat ik schuldig was.
Denken dat hij mij niet meer mooi vond.
Denken dat hij een ander had.
Denken dat ik niet goed genoeg was.
Denken dat hij een ander had.
Denken dat hij mij niet aantrekkelijk vond.
Denken dat ik niet meer sexy was.
Denken dat hij van mij te weinig aandacht kreeg en het elders ging zoeken.
Nu denk ik: "Hoor jezelf eens".
Je maakte jezelf kapot.
Je verlaagde jezelf.
Je minderwaardigheidscomplex groeide.
Je hield nog minder van jezelf.
Je dacht alleen maar negatief.
Je zat in een neerwaartse spiraal.
Het waren jouw gedachtes.
Het was jouw ego die dacht.
Je zat te veel in je hoofd.
Het was jouw beschermingsmechanisme wat je zelf had aangeleerd.
Het was het begin van jouw opkomende woedeaanval.
Het was het begin van jouw hartkloppingen.
Het was het begin van jouw oorlog.
Het was het begin van jouw zelf verzonnen verhalen.
Het was het begin van de komende discussies van welles en nietes.
Tjonge, jonge ... het was een gevecht met jezelf.
Herken je dit en heb je hierbij hulp nodig, schroom niet om mij een mail te sturen naar Eye2Eye.actovation@gmail.com als je vragen hebt of boek een sessie Abonnementen | Eye2eye Activation
Comments